woensdag 14 oktober 2015
Tweezaamheid II
Het tweetal dat dezelfde eenling keelde,
door de klauwen rond het hart hoge muren smeede,
het bloed verdunden tot de
Hemelhoge muren het bezweken,
van smart en inwaardse hartenkreten.
En toen zijn meeste vrees vervluchtigd was,
Zij elkanders zwoele naaktheid kusten,
Lachte zij stil, of zij iets wonders las;
Terwijl hun harten buik aan buik rusten.
Hun weemoed zweeeg met een zwoele ondertoon
van doorgeurde zoete droom,
zij die daar elkaar beminden,
als Twee Vleselijke magneten.
Hoe, tot dan, kon men ook weten,
dat eenzaamheid zijn eigen tij tot tweespalt kan keren.
Wier ontwetendheid zelfs het zonnelicht zou deren,
En de nacht blauwkleurig vlaakt.,
als men uit schaduwen ontwaakt
Bloeit haar lichaam:
mild-rose naakt.
door de klauwen rond het hart hoge muren smeede,
het bloed verdunden tot de
Hemelhoge muren het bezweken,
van smart en inwaardse hartenkreten.
En toen zijn meeste vrees vervluchtigd was,
Zij elkanders zwoele naaktheid kusten,
Lachte zij stil, of zij iets wonders las;
Terwijl hun harten buik aan buik rusten.
Hun weemoed zweeeg met een zwoele ondertoon
van doorgeurde zoete droom,
zij die daar elkaar beminden,
als Twee Vleselijke magneten.
Hoe, tot dan, kon men ook weten,
dat eenzaamheid zijn eigen tij tot tweespalt kan keren.
Wier ontwetendheid zelfs het zonnelicht zou deren,
En de nacht blauwkleurig vlaakt.,
als men uit schaduwen ontwaakt
Bloeit haar lichaam:
mild-rose naakt.
maandag 12 oktober 2015
Changeren
Moedig moet de mens zijn
Als ik in mijzelf verdwijn
in de woeste wilde
woestijnij, tussen liefde,
lusten/zelfmeelij
voor de vooruitgang van
de u en de uwen. waarin wij ons
in voorwaartse bewegingen,
staande houden of trachten/
Op uitgesteld geluk te wachten
Aanzicht is het eindige einde;
ritme tussen tijd die rest.
Waar moeder aller nachten.
dorstig aan uwen leven lest.
Al dat wat in uw zinnen rust
als u uw laatste lusten kust.
uw gulzig bestaan, uw eigen kust.
t minnen van een herhalingslus
zoeken naar uw zielenrust,
van deze en/of gene.
vormt daar diegene
die zijn daden niet berecht,
noch vraagt of twijfelt,
slechts 't geweten tempt of sust,
wat drijft er van of naar
de mens en wat het wil,
dan het afzetten of begeren van
het normale, algemene.
zelfs in dezen tijd, waar t leven
al moet strijden als t kruipt.
voor t leven botst/strijd
oorlog voert en dáármee
de dood bestrijd.
logisch dat t vecht en bloedig
moord, voor de ander lijd
omdat het beestachtige
mens zich dan
van zijn mens-zijn bevrijdt.
wanneer t ''zelf'' de mens in sluipt.
hoe t zich waardeert of
plaats als t de ander over-
treft/stijgt toeslaat,
als men zwakte ruikt.
de ander is zo ver verwijd,
aldus zoals het nu toch lijkt
hoe minder men voor de ander wijkt,
ten koste van de ander
t zelf verijkt.
als de mens niet met zijner
ziel-ogen kijkt.
tussen 't zelf en dezer en gene,
wat ruist/scheid ons
dan buiten vertoon of vorm,
perceptie of een gedeeld visie
van, wat is en/of kan.
in het onderlijnen van
mijn eigen vooruitgang.
Mis ik, niet ik,
Ik mis u.
Als ik in mijzelf verdwijn
in de woeste wilde
woestijnij, tussen liefde,
lusten/zelfmeelij
voor de vooruitgang van
de u en de uwen. waarin wij ons
in voorwaartse bewegingen,
staande houden of trachten/
Op uitgesteld geluk te wachten
Aanzicht is het eindige einde;
ritme tussen tijd die rest.
Waar moeder aller nachten.
dorstig aan uwen leven lest.
Al dat wat in uw zinnen rust
als u uw laatste lusten kust.
uw gulzig bestaan, uw eigen kust.
t minnen van een herhalingslus
zoeken naar uw zielenrust,
van deze en/of gene.
vormt daar diegene
die zijn daden niet berecht,
noch vraagt of twijfelt,
slechts 't geweten tempt of sust,
wat drijft er van of naar
de mens en wat het wil,
dan het afzetten of begeren van
het normale, algemene.
zelfs in dezen tijd, waar t leven
al moet strijden als t kruipt.
voor t leven botst/strijd
oorlog voert en dáármee
de dood bestrijd.
logisch dat t vecht en bloedig
moord, voor de ander lijd
omdat het beestachtige
mens zich dan
van zijn mens-zijn bevrijdt.
wanneer t ''zelf'' de mens in sluipt.
hoe t zich waardeert of
plaats als t de ander over-
treft/stijgt toeslaat,
als men zwakte ruikt.
de ander is zo ver verwijd,
aldus zoals het nu toch lijkt
hoe minder men voor de ander wijkt,
ten koste van de ander
t zelf verijkt.
als de mens niet met zijner
ziel-ogen kijkt.
tussen 't zelf en dezer en gene,
wat ruist/scheid ons
dan buiten vertoon of vorm,
perceptie of een gedeeld visie
van, wat is en/of kan.
in het onderlijnen van
mijn eigen vooruitgang.
Mis ik, niet ik,
Ik mis u.
zondag 4 oktober 2015
Klein Vaarwel,
Klein Vaarwel,
het trillen van je stem als je gaat
de deur die voor de laatste
keer kraakt, de klink buigt
dan het slot bruusk raakt.
Mijn gestel versteend,
terwijl mijn ziel je volgt,
mijn vel verlaat.
het trillen van je stem als je gaat
de deur die voor de laatste
keer kraakt, de klink buigt
dan het slot bruusk raakt.
Mijn gestel versteend,
terwijl mijn ziel je volgt,
mijn vel verlaat.
zondag 13 september 2015
Verdoofd
In het publiek
dwaalt men collectief
af
naar daar waar muziek
de afdaling is.
tussen mensen zonder
missie, logica of regels,
een hart te klein om de kunstenaar
te dragen. of de speling tussen noot en klank.
te vangen,
de verbeelding te sussen zonder beeld.
dáár wil ik zijn
en
daar zal ik vinden.
Wat ik zocht.
dwaalt men collectief
af
naar daar waar muziek
de afdaling is.
tussen mensen zonder
missie, logica of regels,
een hart te klein om de kunstenaar
te dragen. of de speling tussen noot en klank.
te vangen,
de verbeelding te sussen zonder beeld.
dáár wil ik zijn
en
daar zal ik vinden.
Wat ik zocht.
vrijdag 31 juli 2015
Streep
Ik trok een streep:
tot hier.
Nooit ga ik verder tot hier.
Tot ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog één.
de zon scheen.
en overal zag ik mensen
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep,
en iedereen ging verder.
tot hier.
Nooit ga ik verder tot hier.
Tot ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog één.
de zon scheen.
en overal zag ik mensen
haastig en ernstig,
en iedereen trok een streep,
en iedereen ging verder.
Zo vind zijn raadsel het antwoord;
Uitzichten onze ogen
luchten hun vogels,
wouden hun wild
en weiden het vee.
Vrijheid,hun geliefden
bliksem de aarde
wolken het blauw
Het zeil de wind
De morgen, het dauw.
en vissen de zee.
De tijd, de seconden,
de man, de vrouw
de één, de twee.
de bestemming, de reis
en de trappen,
de tree
luchten hun vogels,
wouden hun wild
en weiden het vee.
Vrijheid,hun geliefden
bliksem de aarde
wolken het blauw
Het zeil de wind
De morgen, het dauw.
en vissen de zee.
De tijd, de seconden,
de man, de vrouw
de één, de twee.
de bestemming, de reis
en de trappen,
de tree
tussen 6 en 7
Sochtends tussen zes en zeven,
tussen de raderen, de regels.
Dansen in de wind en regen,
zinnen volgen zinnen, zingen.
koolzaad vleugels
Lentes leven, leven
In het veld rennen reëen.
De geest een zetje geven,
bedwelmd door 't gele zweven.
De mussen, de koolmezen
geen redetwist
wat is of doet leven.
tussen zes en zeven
tussen de raderen, de regels.
Dansen in de wind en regen,
zinnen volgen zinnen, zingen.
koolzaad vleugels
Lentes leven, leven
In het veld rennen reëen.
De geest een zetje geven,
bedwelmd door 't gele zweven.
De mussen, de koolmezen
geen redetwist
wat is of doet leven.
tussen zes en zeven
Sluiting
terug naar wie ik hier bemin
weg van de wereld buiten
om niet te eindigen.
niet te hoeven sluiten.
het woord en zijn spelonken.
van zinken naar gezonken.
van drinken, in het kielzog
Klinken naar verdronken.
Ver weg van het eigen.
naar de holle ruis van een
voltooid zwijgen,
terug naar wie ik hier bemin
weg van de wereld buiten
om niet te eindigen.
niet te hoeven sluiten.
weg van de wereld buiten
om niet te eindigen.
niet te hoeven sluiten.
het woord en zijn spelonken.
van zinken naar gezonken.
van drinken, in het kielzog
Klinken naar verdronken.
Ver weg van het eigen.
naar de holle ruis van een
voltooid zwijgen,
terug naar wie ik hier bemin
weg van de wereld buiten
om niet te eindigen.
niet te hoeven sluiten.
zaterdag 18 juli 2015
Kaft
Woedend is het hart en moe de drager
van eengeestig samen ouder worden.
van vrijen tot parende intervallen
tussen raken en raakte.
zo tellen we verder af.
Om in de liefde niet te stikken
passeert men het punt
tussen hier en buiten.
om niet te eindigen,
niet te hoeven sluiten.
houden we onze woorden binnen.
Beide banger om te verliezen
dan echt te minnen.tot de les
zich tot later verzweeg:,
wat ik achter alles dacht;
je bent het mooiste
in mijn leven,
wat ik vermag.
van eengeestig samen ouder worden.
van vrijen tot parende intervallen
tussen raken en raakte.
zo tellen we verder af.
Om in de liefde niet te stikken
passeert men het punt
tussen hier en buiten.
om niet te eindigen,
niet te hoeven sluiten.
houden we onze woorden binnen.
Beide banger om te verliezen
dan echt te minnen.tot de les
zich tot later verzweeg:,
wat ik achter alles dacht;
je bent het mooiste
in mijn leven,
wat ik vermag.
dinsdag 16 juni 2015
Historieke noot
Historieke noot
Als in een zeepbel vervoer ik mijn zijn.
Luchtledige bewegingen des tijds. een schijngevoel van vooruitgang
en bovenal van voorbijgaande aard. kortom
we doen maar wat.
daarom nu, ondoe ik mij van kleren
en laat mij zintuigelijk zakken in de
plooien van duinen. daar streelt
het helmgras mij tot een
duisterend schim de spiegel na het sluiten,
(op de achtergrond bang-doe maar)
inwaardse reflectie in het brein: luister.
vlagen en flarden orde.
Na uren beraadt, het rillen daargelaten
concludeer ik:
onbestemd zijn wij en
zoek geraakt. bewusttelingen
die na een lange wandeling
denken in falen of slagen.
met al onze niet geleefde
levens, onuitgesproken liefdes,
verbannen twijfels en
onoverwonnen smart.
Arm en eenzaam is de mens
met het ongebroken hart.
Als in een zeepbel vervoer ik mijn zijn.
Luchtledige bewegingen des tijds. een schijngevoel van vooruitgang
en bovenal van voorbijgaande aard. kortom
we doen maar wat.
daarom nu, ondoe ik mij van kleren
en laat mij zintuigelijk zakken in de
plooien van duinen. daar streelt
het helmgras mij tot een
duisterend schim de spiegel na het sluiten,
(op de achtergrond bang-doe maar)
inwaardse reflectie in het brein: luister.
vlagen en flarden orde.
Na uren beraadt, het rillen daargelaten
concludeer ik:
onbestemd zijn wij en
zoek geraakt. bewusttelingen
die na een lange wandeling
denken in falen of slagen.
met al onze niet geleefde
levens, onuitgesproken liefdes,
verbannen twijfels en
onoverwonnen smart.
Arm en eenzaam is de mens
met het ongebroken hart.
StrandSilhouet
StrandSilhouet
koud is de zee die
rult aan de toppen van
mn tenen.
tijdloos al het zand,
athans zo als het lijkt.
ruw is de handoek en
kil de wind die snijdt.
warm en plots de hand
als een zilte zoen
van alle moeders.
van alle moeders,
toen.
koud is de zee die
rult aan de toppen van
mn tenen.
tijdloos al het zand,
athans zo als het lijkt.
ruw is de handoek en
kil de wind die snijdt.
warm en plots de hand
als een zilte zoen
van alle moeders.
van alle moeders,
toen.
maandag 15 juni 2015
After Hours
Velvet Underground
"After Hours"
"After Hours"
1-2-3
If you close the door, the night could last forever
Keep the sunshine out and say hello to never
All the people are dancing and they're havin such fun
I wish it could happen to me
But if you close the door, I'd never have to see the day again.
If you close the door, the night could last forever,
Leave the wineglass out and drink a toast to never
Oh, someday I know someone will look into my eyes
And say hello -- you're my very special one--
But if you close the door, I'd never have to see the day again.
Dark cloudy bars
Shiny Cadillac cars
And the people on subways and trains
Looking gray in the rain as they stand disarrayed
All the people look well in the dark
And if you close the door, the night could last forever.
Leave the sunshine out and say hello to never
All the people are dancing and they're having such fun
I wish it could happen to me
'Cause if you close the door, I'd never have to see the day again.
I'd never have to see the day again.
(once more)
I'd never have to see the day again.
If you close the door, the night could last forever
Keep the sunshine out and say hello to never
All the people are dancing and they're havin such fun
I wish it could happen to me
But if you close the door, I'd never have to see the day again.
If you close the door, the night could last forever,
Leave the wineglass out and drink a toast to never
Oh, someday I know someone will look into my eyes
And say hello -- you're my very special one--
But if you close the door, I'd never have to see the day again.
Dark cloudy bars
Shiny Cadillac cars
And the people on subways and trains
Looking gray in the rain as they stand disarrayed
All the people look well in the dark
And if you close the door, the night could last forever.
Leave the sunshine out and say hello to never
All the people are dancing and they're having such fun
I wish it could happen to me
'Cause if you close the door, I'd never have to see the day again.
I'd never have to see the day again.
(once more)
I'd never have to see the day again.
zaterdag 6 juni 2015
aanmatigaversie
Soms gelijken alle
dagen
die dagen toen
vroeger en/of later
een reproductie word
van
(druppels staan tot
water)
vaker zien wat wij
ontzagen.
Door zwijgen
murwgeslagen
dromt de repetitie
in de
Het opkleden van
stil verdronken
dagen
de grote
gelijkmaker,
van de een naar de
ander,
Marteleren van het
moeten
en meester in het
laten.
tot aan stof en
aarde
ten einde rede/rade
hand in hand
geslagen
Sterft de moderate
na 't laatste
later.
eenzamer als drager
van ongestelde
daden.
tussen 6en7
Sochtends tussen zes en zeven,
tussen de raderen, de regels.
Dansen in de wind en regen,
zinnen volgen zinnen, zingen.
koolzaad vleugels
Lentes leven, leven
In het veld rennen reëen.
De geest een zetje geven,
bedwelmd door 't gele zweven.
De mussen, de koolmezen
geen redetwist
wat is of doet leven.
sochtend tussen zes en zeven
tussen de raderen, de regels.
Dansen in de wind en regen,
zinnen volgen zinnen, zingen.
koolzaad vleugels
Lentes leven, leven
In het veld rennen reëen.
De geest een zetje geven,
bedwelmd door 't gele zweven.
De mussen, de koolmezen
geen redetwist
wat is of doet leven.
sochtend tussen zes en zeven
vrijdag 17 april 2015
Holoceen
Samen naar het koren kijken en met het zwiepen van
het gras te samen grijnzen, verder lachen in de zon,
languit op de avond wachten als een pas geboren stel,
Zo uit de ijle lucht gevallen. samen rollen, huid aan huid
ontlenen we elkaars ziel tot we in het groen
onszelf vergeten of begraven voor het geval
dat we willen zoeken naar een verloren verleden.
Daarom vrijen we en veel. dansend inelkanders bol zonder zwaartekracht Tot het plat gewalsd gras ons hol word. Zoekgeraakt in colossale spel van kansen.
Terug naar huis in elkaar gehaakt, in een retorisch repliek wisselen blikken af
om naakt en bloter elkaar te veroveren, vel aan vel. cel voor cel.
Graag zoek geraakt in uw blank toverkleed. Omhuls door al uw zijn. Nectar, amandel honing-zoet. smetteloos is de vertelling, later.
De zon die zich optooit in de plooi van ons eengeworden lichaam tot
het opwaards dwarrelend stof in ons dekbed. een warme gloed, een warmer lichaam. verliefd tot in mn tenen. op blote voeten, sneller dan het licht gaat
ontlenen we elkaars ziel tot we in het groen
onszelf vergeten of begraven voor het geval
dat we willen zoeken naar een verloren verleden.
Daarom vrijen we en veel. dansend inelkanders bol zonder zwaartekracht Tot het plat gewalsd gras ons hol word. Zoekgeraakt in colossale spel van kansen.
Terug naar huis in elkaar gehaakt, in een retorisch repliek wisselen blikken af
om naakt en bloter elkaar te veroveren, vel aan vel. cel voor cel.
Graag zoek geraakt in uw blank toverkleed. Omhuls door al uw zijn. Nectar, amandel honing-zoet. smetteloos is de vertelling, later.
De zon die zich optooit in de plooi van ons eengeworden lichaam tot
het opwaards dwarrelend stof in ons dekbed. een warme gloed, een warmer lichaam. verliefd tot in mn tenen. op blote voeten, sneller dan het licht gaat
liefdestetris. Onze uitgekookte harten. de een is de ander, meer samen dan ooit. Die ons in dezelfde pas vervoert naar het land van nu of nooit. De grote overbrugger of slechts een gemene truc der natuur.,De liefde is een magier die ons beroert.
woensdag 8 april 2015
Nude
Nude
Don't get any big ideas
They're not gonna happen
You paint yourself white
And fill up with noise
But there'll be something missing
Now that you've found it, it's gone
Now that you feel it, you don't
You've gone off the rails
So don't get any big ideas
They're not gonna happen
You'll go to hell for what your dirty mind is thinking
Don't get any big ideas
They're not gonna happen
You paint yourself white
And fill up with noise
But there'll be something missing
Now that you've found it, it's gone
Now that you feel it, you don't
You've gone off the rails
So don't get any big ideas
They're not gonna happen
You'll go to hell for what your dirty mind is thinking
De Kruk
De man in de kroeg
zuchte diep de zinnen
in en uit de ruimte
verborgen
de jaren en haren
grijzer. verstopt
tot en met verloren.
in het glas. de zorgen
de dronkaard. de woorden
Verzopen pist de kater.
Vroeger, naar later.
zuchte diep de zinnen
in en uit de ruimte
verborgen
de jaren en haren
grijzer. verstopt
tot en met verloren.
in het glas. de zorgen
de dronkaard. de woorden
Verzopen pist de kater.
Vroeger, naar later.
woensdag 1 april 2015
Het Ondergrondse
Hordes jongmannen verstoppen
wildemannen blikken met stokken en
laarzen vol water,
en modderige sokken
je was stoer en tussen
10 of 12 en half.
nu vele zomers later ,
zinken
en denken,
in vroeger,
over later.
zondag 15 maart 2015
Tot de Bodem
Een kroeg bezoeken en naar glazen grijpen,
je geest, een luchtballon, van zandzakken bevrijden,
steeds hoger stijgen en blijmoedig verder hijsen,
de hoogste tijd, een nieuwe kroeg, je geld, je jas,
zo dweil je door de koude voorjaarsnacht en pist,
je bent een man of niet, schuimkringen in de gracht.
Ik las dat de politie bij elk waterlijk
(het gaat om meer dan vijftig doden in drie jaar)
sinds kort meteen naar open gulpen kijkt.
Hoe drank een vloek over de grachten verft.
Hoe water ’s nachts naar mensen grijpt.
Een flits van speelgoed, stranden, tuinen en tv.
Naar kades klauwen, in je kreten stikken, rond
die luchtbel, rond je hoofd, een engel die niet komt,
o de gestorven zomers in je mond.
Schemerschets
In de stilte van de
stad,
als de lente haast ,
uit haar voegen
spat,
kwam ze, haar rok
ruiste
t waaide in het water,
de witte handen, licht, had,
ze stil,de zon bruiste,
Ik
luisterde hoe tijd
traag suiste en toen het
in de kamer duisterde,
sloop ze uit haar daghuid
van een opgaande zon,
die ze over een blauwe stoel
te treuren hing.
Ame
ontken me
verdwijn me
verstop me
bevrijd me
onzie me
ontmin me
verwijt me
bezwijg me
ontkleur me
verstik me
verleid me
bezing me
ontdenk me
bevreemd me
bekeer me
leer me
leef me
zie me
streel me
keer me
onteer me
verteer me
belieg me
verstik me
bevlieg me
ontkleed me
verwarm me
omarm me
draag me
dicht me
verlicht me
verleid me
omdans me
beveel me
kus me
neem me
omhels me
omhels me
kus me
Kill me
Stil me
verdwijn me
verstop me
bevrijd me
onzie me
ontmin me
verwijt me
bezwijg me
ontkleur me
verstik me
verleid me
bezing me
ontdenk me
bevreemd me
bekeer me
leer me
leef me
zie me
streel me
keer me
onteer me
verteer me
belieg me
verstik me
bevlieg me
ontkleed me
verwarm me
omarm me
draag me
dicht me
verlicht me
verleid me
omdans me
beveel me
kus me
neem me
omhels me
omhels me
kus me
Kill me
Stil me
Stilst
Dit is de laatste avond dat wij spreken,
huid aan huid, streel het lichaam lichter,
want dit vertrek duldt geen geluid,
als alle woorden zijn gesmoord
leg ik mijn handen als
een krans om je hoofd.
als ik stiekem nog van je hou
zwijg ik luid
als ik moet gaan:
al het verborgene
is verzwegen, verdoofd.
Om mijn hoofdsuist de regen
het donker ruist
in een spiegelplas, breekt
't maanlicht
de klappertandende liefde,
waar ik zó in heb geloofd,
geruisloos stuk.
huid aan huid, streel het lichaam lichter,
want dit vertrek duldt geen geluid,
als alle woorden zijn gesmoord
leg ik mijn handen als
een krans om je hoofd.
als ik stiekem nog van je hou
zwijg ik luid
als ik moet gaan:
al het verborgene
is verzwegen, verdoofd.
Om mijn hoofdsuist de regen
het donker ruist
in een spiegelplas, breekt
't maanlicht
de klappertandende liefde,
waar ik zó in heb geloofd,
geruisloos stuk.
donderdag 26 februari 2015
Lichtinval,
Alle dagen,zijn van het zelfde
gemaakt maar anders
gekleed,zo prijkt 't
rond geplooid
helder licht,
dat over ons
bewustzijn raast,
uit.
wordt steeds
één en dezelfde dag,
droefgeestig gehouwen,
die zich telkens weer
herontdekt/hervraagt,
een slim gekozen
antwoord op dan
tussen gewaden,
speelt men naakt.
een gesluierde
melodie,
een werkelijkheid,
die ons raakt:
een grandioos miszien,
van die ene dag,
die'ons steeds weer ontgaat,
die we net niet zien,
te lief,
te licht,
Te laat.
gemaakt maar anders
gekleed,zo prijkt 't
rond geplooid
helder licht,
dat over ons
bewustzijn raast,
uit.
wordt steeds
één en dezelfde dag,
droefgeestig gehouwen,
die zich telkens weer
herontdekt/hervraagt,
een slim gekozen
antwoord op dan
tussen gewaden,
speelt men naakt.
een gesluierde
melodie,
een werkelijkheid,
die ons raakt:
een grandioos miszien,
van die ene dag,
die'ons steeds weer ontgaat,
die we net niet zien,
te lief,
te licht,
Te laat.
vrijdag 13 februari 2015
Eoceen
de woorden van de ingekeerde.
spannen om de stilte heen,
ledig de dichter,
ontkleed en dus lichter
zodat t zich ontneemt
zichzelf te zien
verder af, dan dichterbij
wat je bent, wat men is
is alleen
een spiegelbeeld van
wat je ziet:
een communicerende projectie
van buiten
naar binnen, weven
tweeën; één.
vermomd als een
schaduwbokser,eeuwig knokken,
in een ring
van het duale zijn;
alleen en alleen.
spannen om de stilte heen,
ledig de dichter,
ontkleed en dus lichter
zodat t zich ontneemt
zichzelf te zien
verder af, dan dichterbij
wat je bent, wat men is
is alleen
een spiegelbeeld van
wat je ziet:
een communicerende projectie
van buiten
naar binnen, weven
tweeën; één.
vermomd als een
schaduwbokser,eeuwig knokken,
in een ring
van het duale zijn;
alleen en alleen.
maandag 26 januari 2015
Zomer '09
Onwetend of
er woorden bestaan
die de geur van je huid
kunnen vangen,
het beweegelijk
licht in je ogen
de warmte die
in me opspringt
als je me raakt.
de doorschijnde tere huid
van je oogleden
tegen mijn lippen,
het ontscheiden van ons twee,
in de slaap.
of het rulle gevoel van
je haar aan mijn vingertoppen,
schrijf ik nu,
voordat je
er niet bent,
voordat je
gaat.
er woorden bestaan
die de geur van je huid
kunnen vangen,
het beweegelijk
licht in je ogen
de warmte die
in me opspringt
als je me raakt.
de doorschijnde tere huid
van je oogleden
tegen mijn lippen,
het ontscheiden van ons twee,
in de slaap.
of het rulle gevoel van
je haar aan mijn vingertoppen,
schrijf ik nu,
voordat je
er niet bent,
voordat je
gaat.
Interludium
het gitzwart gemorst
schaduwspel,
verlicht mij
in mijn enge cel
zuinig in het
verkennen,
van uw fluwelen vel,
om het beest in mij
niet te hoeven
temmen,
u in alles
waar jij woont
t licht dat je
verlijfd
als een eeuwige
liefde
met je flirt/vrijt.
slim gekozen,
als een witte
vlinder
van vaarwel.
De toekomst
ingeslikt,
zwemmen
in het blauwe
ochtendlicht,
van 't nu
als
een uitdeinende
regendruppel,
naar een hese rivier
van tijd
waar morgen,
Altijd te laat is.
woensdag 21 januari 2015
Tijdpassagier
Als een reiziger
tussen twee horizontale
eeuwigheden,
in 'n metaforische zee
van tijd.
devote in het
midden van
t'geschiede en nu,
een golvende samenkomst
van kansen die
aan en/en afstromen.
in het repeteren van
gaan en komen.
in een aanéén
gewoven mogelijkheid
van zijn,
Als een ritmisch
geheel de ruimte
inrijdt/ z w e e f t
magnetisch
tussen twee in-elkaar draaiende
eeuwigheden in
leert/leeft.
tussen twee horizontale
eeuwigheden,
in 'n metaforische zee
van tijd.
devote in het
midden van
t'geschiede en nu,
een golvende samenkomst
van kansen die
aan en/en afstromen.
in het repeteren van
gaan en komen.
in een aanéén
gewoven mogelijkheid
van zijn,
Als een ritmisch
geheel de ruimte
inrijdt/ z w e e f t
magnetisch
tussen twee in-elkaar draaiende
eeuwigheden in
leert/leeft.
Abonneren op:
Posts (Atom)