dinsdag 10 maart 2015

Schemerschets

In de stilte van de stad,
als de lente haast ,
uit haar voegen
spat,

kwam ze, haar rok ruiste
t waaide in het water,
de witte handen, licht, had,
ze stil,de zon bruiste,

Ik luisterde hoe tijd
 traag suiste en toen het 
in de kamer duisterde,

 sloop ze uit haar daghuid 
van een opgaande zon,

die ze over een blauwe stoel
te treuren hing.






0 reacties:

Een reactie posten