Joost De Rijger

Alle dagen,zijn van het zelfde
gemaakt maar anders
gekleed,zo prijkt 't

 rond geplooid
helder licht,
dat over ons
bewustzijn raast,

uit.

 wordt steeds
één en dezelfde dag,
droefgeestig  gehouwen,
die zich telkens weer
herontdekt/hervraagt,

een slim gekozen
 antwoord op dan
tussen gewaden,
speelt men naakt.

een gesluierde
melodie,
een werkelijkheid,
die ons raakt:

een grandioos miszien,
van die ene dag,
die'ons steeds weer ontgaat,
die we net niet zien,

te lief,
te licht, 
Te laat.