Joost De Rijger

Onwetend of
er woorden bestaan

die de geur van je huid
kunnen vangen,

het beweegelijk
licht in je ogen

de warmte die
in me opspringt
als je me raakt.

de doorschijnde tere huid
van je oogleden
tegen mijn lippen,

het ontscheiden van ons twee,
in de slaap.

of het rulle gevoel van
je haar aan mijn vingertoppen,

schrijf ik nu,
voordat je
er niet bent,

voordat je
gaat.

Als een reiziger
tussen twee horizontale
eeuwigheden,

in  'n metaforische zee
van tijd.

devote in het
midden van
t'geschiede en nu,


 een golvende samenkomst
                         van kansen die
                                            aan en/en afstromen.

in het repeteren van
gaan en komen.

in een aanéén
gewoven mogelijkheid
van zijn,

 Als een ritmisch
geheel de ruimte
inrijdt/ z w e e f t

 magnetisch
     tussen twee in-elkaar draaiende
                                   eeuwigheden in
                                                     leert/leeft.