dinsdag 6 juni 2017

Maanogen

dat ik stof ben,die ik leen, tot ik wederkerend ben.
en weer alleen en weer zwijgen
en dan  leren
in het schaduwblauw te blijven.
en daar dan dat ik eenzaam ben
ontkennen.

en dat ik door weilanden wil rennen.
door het dauw heen naar adem happen en wil hijgen.
en het liefste wil bezwijken
om languit de leegte te bezwijgen.

en zwemmen  naar de hemel
om dan mezelf te bevrijden
en steeds hoger willen stijgen,
en naar mezelf te kijken
naar het splitsen en het splijten


en dat ik dan donker en  in de vroegte sta
en wijdser strek en stiller ben en verder ga
dan de groote stilte ver boven, daar

tussen kolkend witte wolken en
de zwarte wateren  recht daarboven
daar vaart 'k langs de sterren,
de ogen sperren open
en daar dan dat ik eenzaam ben
ontkennen.

0 reacties:

Een reactie posten