Joost De Rijger

De sneeuwvlokken eetster.

Hier, ik aanbid haar pure ziel.
Ontdaan van al haar ziellestukken.
Als sneeuw smelt, smelt ook haar ziel
In een adem zoog ze

De heldere sterren, de ijle nacht

De verborgen maan &

Witte wolkjes sneeuw

In haar ziel.

Als goddelijk, zo eerlijk,

drink ik deze doorschijnende puurheid
in pure overgave,volg ik.

Haar ogen op oneindig,
slepen mij mee in

dit schijnlijk eeuwig ogenblik.

Ze zingt, ik luister in mijzelf.
Hoe mooi, leven en dood ten gehoor.
Sprankelend In één klank.

Ik roer in haar gedachten.

Omring door dansende vlokken,

Adem ik mij het leven in.

Uit haar ontklede ziel,

Ontdaan van aardse lasten.
En ik haar ziel haast kan betasten

stroomt dwars door

mij vuur & levenszin.