woensdag 14 oktober 2015
Tweezaamheid II
Het tweetal dat dezelfde eenling keelde,
door de klauwen rond het hart hoge muren smeede,
het bloed verdunden tot de
Hemelhoge muren het bezweken,
van smart en inwaardse hartenkreten.
En toen zijn meeste vrees vervluchtigd was,
Zij elkanders zwoele naaktheid kusten,
Lachte zij stil, of zij iets wonders las;
Terwijl hun harten buik aan buik rusten.
Hun weemoed zweeeg met een zwoele ondertoon
van doorgeurde zoete droom,
zij die daar elkaar beminden,
als Twee Vleselijke magneten.
Hoe, tot dan, kon men ook weten,
dat eenzaamheid zijn eigen tij tot tweespalt kan keren.
Wier ontwetendheid zelfs het zonnelicht zou deren,
En de nacht blauwkleurig vlaakt.,
als men uit schaduwen ontwaakt
Bloeit haar lichaam:
mild-rose naakt.
door de klauwen rond het hart hoge muren smeede,
het bloed verdunden tot de
Hemelhoge muren het bezweken,
van smart en inwaardse hartenkreten.
En toen zijn meeste vrees vervluchtigd was,
Zij elkanders zwoele naaktheid kusten,
Lachte zij stil, of zij iets wonders las;
Terwijl hun harten buik aan buik rusten.
Hun weemoed zweeeg met een zwoele ondertoon
van doorgeurde zoete droom,
zij die daar elkaar beminden,
als Twee Vleselijke magneten.
Hoe, tot dan, kon men ook weten,
dat eenzaamheid zijn eigen tij tot tweespalt kan keren.
Wier ontwetendheid zelfs het zonnelicht zou deren,
En de nacht blauwkleurig vlaakt.,
als men uit schaduwen ontwaakt
Bloeit haar lichaam:
mild-rose naakt.
maandag 12 oktober 2015
Changeren
Moedig moet de mens zijn
Als ik in mijzelf verdwijn
in de woeste wilde
woestijnij, tussen liefde,
lusten/zelfmeelij
voor de vooruitgang van
de u en de uwen. waarin wij ons
in voorwaartse bewegingen,
staande houden of trachten/
Op uitgesteld geluk te wachten
Aanzicht is het eindige einde;
ritme tussen tijd die rest.
Waar moeder aller nachten.
dorstig aan uwen leven lest.
Al dat wat in uw zinnen rust
als u uw laatste lusten kust.
uw gulzig bestaan, uw eigen kust.
t minnen van een herhalingslus
zoeken naar uw zielenrust,
van deze en/of gene.
vormt daar diegene
die zijn daden niet berecht,
noch vraagt of twijfelt,
slechts 't geweten tempt of sust,
wat drijft er van of naar
de mens en wat het wil,
dan het afzetten of begeren van
het normale, algemene.
zelfs in dezen tijd, waar t leven
al moet strijden als t kruipt.
voor t leven botst/strijd
oorlog voert en dáármee
de dood bestrijd.
logisch dat t vecht en bloedig
moord, voor de ander lijd
omdat het beestachtige
mens zich dan
van zijn mens-zijn bevrijdt.
wanneer t ''zelf'' de mens in sluipt.
hoe t zich waardeert of
plaats als t de ander over-
treft/stijgt toeslaat,
als men zwakte ruikt.
de ander is zo ver verwijd,
aldus zoals het nu toch lijkt
hoe minder men voor de ander wijkt,
ten koste van de ander
t zelf verijkt.
als de mens niet met zijner
ziel-ogen kijkt.
tussen 't zelf en dezer en gene,
wat ruist/scheid ons
dan buiten vertoon of vorm,
perceptie of een gedeeld visie
van, wat is en/of kan.
in het onderlijnen van
mijn eigen vooruitgang.
Mis ik, niet ik,
Ik mis u.
Als ik in mijzelf verdwijn
in de woeste wilde
woestijnij, tussen liefde,
lusten/zelfmeelij
voor de vooruitgang van
de u en de uwen. waarin wij ons
in voorwaartse bewegingen,
staande houden of trachten/
Op uitgesteld geluk te wachten
Aanzicht is het eindige einde;
ritme tussen tijd die rest.
Waar moeder aller nachten.
dorstig aan uwen leven lest.
Al dat wat in uw zinnen rust
als u uw laatste lusten kust.
uw gulzig bestaan, uw eigen kust.
t minnen van een herhalingslus
zoeken naar uw zielenrust,
van deze en/of gene.
vormt daar diegene
die zijn daden niet berecht,
noch vraagt of twijfelt,
slechts 't geweten tempt of sust,
wat drijft er van of naar
de mens en wat het wil,
dan het afzetten of begeren van
het normale, algemene.
zelfs in dezen tijd, waar t leven
al moet strijden als t kruipt.
voor t leven botst/strijd
oorlog voert en dáármee
de dood bestrijd.
logisch dat t vecht en bloedig
moord, voor de ander lijd
omdat het beestachtige
mens zich dan
van zijn mens-zijn bevrijdt.
wanneer t ''zelf'' de mens in sluipt.
hoe t zich waardeert of
plaats als t de ander over-
treft/stijgt toeslaat,
als men zwakte ruikt.
de ander is zo ver verwijd,
aldus zoals het nu toch lijkt
hoe minder men voor de ander wijkt,
ten koste van de ander
t zelf verijkt.
als de mens niet met zijner
ziel-ogen kijkt.
tussen 't zelf en dezer en gene,
wat ruist/scheid ons
dan buiten vertoon of vorm,
perceptie of een gedeeld visie
van, wat is en/of kan.
in het onderlijnen van
mijn eigen vooruitgang.
Mis ik, niet ik,
Ik mis u.
zondag 4 oktober 2015
Klein Vaarwel,
Klein Vaarwel,
het trillen van je stem als je gaat
de deur die voor de laatste
keer kraakt, de klink buigt
dan het slot bruusk raakt.
Mijn gestel versteend,
terwijl mijn ziel je volgt,
mijn vel verlaat.
het trillen van je stem als je gaat
de deur die voor de laatste
keer kraakt, de klink buigt
dan het slot bruusk raakt.
Mijn gestel versteend,
terwijl mijn ziel je volgt,
mijn vel verlaat.
Abonneren op:
Posts (Atom)
About Me
- Joost De Rijger