Joost De Rijger

Limietloos

als je stil, de liefde
Zachtjes laat opruien/opkomen
Je lichaam zich kromt om het mijne
En de warmte op je huid.

Vanwaar het verlangen zich ontspruit
zich uit zet, niet naast
maar in je,
kleed ik je nogmaals uit
naakt, proef je ziel
In het epicentrum van 't genot.

Waar ik de liefde leer temmen,
Jagen wij het lichtdauw op
Laat ons in eigen woorden
De wereld een gezicht geven.

Hervind mij, als ik noch dicht
of dood ben
Druk mij tegen je borst
Zo af en toe,
Alsof ik nimmer meer
De ochtend met je zal ervaren.

Laat mij zachtjes
-met een lichte trilling-
Zeggen dat de wereld
niet de wereld is
Als jij, niet wij is
& mijn bloed
Niet meer liefde zingt.

Zal ik enkel en alleen zwijgen.
hopen op of denken aan,
jou lach en licht te zien,
nog een maal limietloos
'wij'voelen schijnen.